పురవీధులలో పైరగాలి

పుడమిలో నాటేను అపురూపంగా ఓ విత్తనం,

ఒడలు వత్తిగా, చమట చమురుగా చేసేను పెత్తనం,

మన్ను దున్నేను నిలవాలని వెన్నుతో తన కలలన్నీ,

పసిడి దీపమై వెలగాలని తనవారి బ్రతుకులన్నీ,

కరువుబరువు చీడపీడ వ్యయవయో భారాలని,
ఒడుపుగా ఓర్పుగా ఒకపరి తన చాట చెరగగలదని,
వడ్లలో వినయం, మినుములలో మర్యాద గట్టిగా మూటకట్టి,
స్వేదరత్నాలకై పయనమయ్యే రైతన్న పురము బాటపట్టి,

అక్షరాన్ని సాగుచేయుట తక్షణ కర్తవ్యమని,
అలనాటి అథమస్మృతులు తిరిగి దరికి రారాదని,
కండ లేదు, అండ లేదు, నమ్మేను స్వీయ మస్తకాన్ని,
పెన్నుపట్టి దున్నేను తెల్లని కాగితాల పుస్తకాన్ని,

దశాబ్దాల దండయాత్ర పూదండలనొసగు కొలువులకై,
తాను కూడా తవ్వేను అవనిని అంబరమంటు భవంతులకై,
పల్లెలో తనవారినొదలి, ప్రేమముదిత మనస్సునొదలి,
పట్టణాన పాటుపడే ప్రవాసికి ఇదేగా ప్రగతి మజిలీ, 

 

అల్పమేది? స్వల్పమేది? బ్రతుకు బడిన సుఖతల్పమేది?
మన్నులో నిద్రించునాడు ధర్మ శిల్పమే వెంటవచ్చునది,
సమన్వయం, సర్దుబాటులు సరళ జీవన సారంశం,
అదిమిపట్టి పాటించిన రంగుల జగతి మనవశం.

----------------------------------------

for TANA competitions